Yastığın Öyküsü

Kafası karışık çıktı merdivenleri, 7. kata ulaştığında nefes nefese kalmıştı bile. Dali'nin posterinin asılı olduğu kapıyı çalmadan evvel gözü galoşlara takıldı. Galoşları oldum olası sevmezdim diye geçirdi içinden , nefret ede ede giydi yine de. Kapıyı çaldığında çıp çıp sesler çıkaran galoşlarıyla etrafa bakındı. Sonsuz bir huzur vardı içeride. Konak'ta ki gün batımı bu eski binanın 7. katından gülümsüyordu sanki. Bu huzur tablosuna dalmışken birden aklına neden orada olduğu geldi , karşısında kır sakallı bir adam duruyordu , ayakları çıplaktı. Kendi ayaklarına baktı, galoşlar artık iyice canını sıkmıştı. Yere yakın olan bir koltuğa oturdu , kırmızı bir örtüyle kaplanmıştı. Ayakları çıplak olan adam tam karşısına oturdu aynı koltuklara sahiptik ama asla aynı değildik diye düşündü, aklına yine galoşlar gelecek gibi oldu konuyu hemen kapattı kendi içinde. Adamın ince parmakları ve altından  ince bir yüzüğü vardı. Elleriyle sakallarını ovuşturuyordu. Konuşmadılar. Kır sakallarını özgür bırakan adam ayağa kalktı ve odanın en köşesinde yerde özensizce duran yastıkları işaret etti, renkli , orta boylarda yumuşak görünen yastıklardı. Her şey karışmaya başladı , yastıklarla ne yapacaktı ? Adam kendini bul dedi , çıp çıp sesleri çıkaran kadına. Şaşkınlığı artmıştı, kendisini bu yastıklar arasında nasıl bulacaktı yahut ne zaman kaybetmişti ki ? Adam devam etti, kendini bul çıkar buradan. Kadın yaptığının anlamsız olduğunu düşünse de olayın gülünçlüğüne kapılmadan ilerledi , yastıklara baktı ve kırmızı olanı çekip aldı. Çıplak ayaklarıyla gözden kaybolan adam bir sandalye ile döndü, kırmızı yastığı kadından aldı ve sandalyeye sanki bir insana dokunuyormuş hassasiyetinde bıraktı. Şimdi karşımda bir sandalye de oturan kırmızı bir ben (kırmızı bir yastık) vardı. Adam çok ısrarcıydı ve netti , deliler ordusunun en baş neferi gibi yastıkla konuşmaya başladı kadın galoşlarını bir an olsun unutarak. Kendisine öfkesini kusmakla başladı, sonra adamın parkelere sürte sürte getirdiği tahta sopayla yastığı döverken buldu kendini.  Gariptir ki rahatlamıştı , adam sonrasında bir kaç yastık daha seçtirmişti lakin hiçbiri kırmızının yerini tutmamıştı.  Galoşlardan sıkıldı, adama gülümsedi , kapıya doğru yöneldi son kez kırmızı yastığa bakıp hoşçakal dedi.